Ciechan miodowy

Moje szczęście wyjechało na weekendową imprezę. Ja bym najchętniej nie wypuszczał telefonu z ręki i dzwonił lub pisał, bo z tęsknoty usycham. Walka ze sobą, żeby dać trochę odetchną od siebie łatwa nie jest, ale jakoś się trzymam. Dlatego też należy się czymś zająć i postanowiłem tradycyjnie spędzić sobotę poza domem.

Wieczorek zaczął się od spotkania w mieszkaniu koleżanki od nauki ortopedii. Wspólnie pożegnaliśmy jej współlokatorkę, która się wyprowadza z Wrocławia, ponieważ osiągnęła swój główny cel życiowy, czyli została bezrobotnym magistrem. Siedząc sobie na tarasie, popijając zimne piwko w promieniach zachodzącego słońca dywagowaliśmy na temat przyszłości. Nie doszliśmy do żadnych konstruktywnych wniosków i postanowiliśmy cieszyć się chwilą.

Jasnym zmierzchem udaliśmy w centrum, bo się okazało że jesteśmy umówieni ze znajomi co się aktualnie stażują, więc zrobiła się z nasz grupka sześcioosobowa. O dziwo nikt się nie spóźnił. Oczywiście przez tą kretyńską strefę kibica od razu zrezygnowaliśmy, aby  udać się do jakiegoś lokalu w rynku. Mi to wielkiej różnicy nie robi gdzie będę siedział ze znajomymi, ale ja nóg na loterii nie wygrałem i teraz żeby z jednego pubu przejść do innego to trzeba pół rynku obiec.

Wybraliśmy się więc do Academusa. Miejsce mi bardzo dobrze znane jeszcze z czasów licealnych, bo nie raz miałem okazję tam bywać. Od tamtej pory lokal praktycznie się nie zmienił. Za to zmieniła się nieco oferta. Nie ma już od lat mojego ulubionego Piwa Mocnego, do którego idealnie pasowały kanapki piwne. Na szczęście oferta piw niepasteryzowanych nadal istnieje i jest większa niż kiedyś i teraz upodobałem sobie Ciechana Miodowego.

Korzystając z okazji, że były z nami osoby co się stażują w szpitalu, w którym i ja bym chciał się stażować to wypytałem o wszystko dokładnie. Może szpital nie posiada jakiś super warunków lokalowych, ale można się czegoś nauczyć, a na tym zależy mi najbardziej. A przy dobrych układach to czasami można już o 10 rano być po pracy.

Po przeprowadzeniu wywiadu udaliśmy się we wrocławskie zagłębie imprezowe, czyli do Pasażu Niepolda. Wybór klubu był mi obojętny i po ogólnych oględzinach zapchanych miejscówek zdecydowaliśmy się na Instytut. Atrakcją wieczoru oczywiście byłem ja w momencie mojego poślizgnięcia się na mokrej podłodze. Oczywiście przechodzą w tym miejscu myślałem: powoli, bo się wyj***. Znacznych obrażeń ciała nie doznałem nie licząc tego, że moje białe spodnie nie były już później tak białe. Prawy półdupek tylko trochę teraz boli :P