U dzwi Twoich stoję Panie

Jak wczoraj wspomniałem, wybierałem się na bankiet urodzinowy. Impreza bardzo fajna była. Towarzystwo mimo, że się całkowicie nie znało, to szybko załapało wspólny język i nawet nie zrobiła się konkurencyjna impreza w kuchni, jak to zwykle bywa na domówkach.

Solenizanci również stanęli na wysokości zadania jakim było przygotowanie ich przyjęcia. Od pięknie poskładanych serwetek po same koreczki wszystko było perfekcyjnie zrobione. Był i pyszny tort, i szampan, i świeczki, i tłukące się szkło przy toaście ;)) Były sałatki, bułeczki, zakąski,  koreczki, poncz, owoce :))

Ale co dobre szybko się kończy i trzeba było wracać do domu. Oczywiście Solenizanci muszą mieszkać na zadupiu, które jest po drugiej stronie miasta, z punktu widzenia mojego zadupia, na którym to ja mieszkam. Czyli przede mną była wycieczka w relacji zadupie-centrum-zadupie. W porównaniu do komunikacji dziennej, komunikacja nocna funkcjonuje wg mnie lepiej- jest szybsza.

Przyjeżdżam do domu. Wkładam klucz do zamka, próbuję przekręcić i ... dupa :|

Ktoś zostawił klucz w drzwiach z drugiej strony. Przez wszystkie lata kiedy wracam po nocy do domu to nigdy mi się to nie zdarzyło. Zacząłem się siłować z drzwiami, myślałem, że może pomyliłem klucz ale nie, nie dało się nic zrobić.

To spróbuję wejść przez drzwi od strony kuchni. Wkładam klucz od drugich drzwi i... mam małe deja vu. Tutaj też jest klucz w zamku :| Mój pies, który spał w kuchni ani trochę się nie zainteresował, że ktoś próbuje się dostać do domu i może warto by podnieść wrzask.

W takiej chwili zostało mi tylko jedno: zacząłem sobie śpiewać U drzwi Twoich stoję Panie :]

Jakbym tak jeszcze pośpiewał przez godzinę to mógłbym repertuar zmienić na Kiedy ranne wstają zorze xD

Na szczęście moja babcia szła do łazienki i usłyszała moje żarliwe pukanie do drzwi. Zawsze mogłem zadzwonić do domu ... w końcu teraz są takie atrakcyjne pakiety :D