'Wkrótce' a 'już'

Pracuje u nas od jakiegoś czasu nowa rezydentka na chirurgii - Monika. Nie pytałem nikogo, ale z tego co zaobserwowałem, to ona raczej zmieniła miejsce specjalizacji, aniżeli zaczęła ją od nowa, bo już jest obyta nieco z chirurgią. Monika nawet ładna jest, chociaż nie jest blondynką. Kolega z urologii stwierdził, że ma niezłe kurwiki w oczach w pozytywnym znaczeniu.

Nasze relacje początkowo były żadne. Teraz powoli nasze lody się przełamują (a propos lodów, to kupiłem sobie pudełko litrowych lodów w Lidlu o smaku bananowo-waniliowym). Wczoraj się zdziwiła, że pół godziny przed fajrantem jeszcze premedykuję pacjentów. Cóż, lepiej pół godziny wcześniej, niż pół godziny po tym jak powinienem z pracy już wyjść.

Dzisiaj było na odwrót. Pół godziny przed fajrantem spotkałem Janka, Vacka i Monikę. Ja już po cywilnemu, a oni jeszcze w białych kitlach.

Ja: O państwo chirurdzy.

Janek: Jak zwykle, on już wychodzi.

Ja: Nie moja wina, że tak się guzdrzecie z pracą i siedzicie dłużej. Zawsze możesz się przekwalifikować. Nauczę cię jak się trzyma maskę, pozwolę zaintubować.

Monika: My też wkrótce pójdziemy do domu.

Ja: No właśnie. To jest ta różnica między 'wkrótce' a 'już', że ja już wychodzę, a wy jeszcze nie.

Monika: Jesteś okropny.

Ja: Za coś trzeba mnie kochać.

Takie efekty jak się znieczula u plastusiów, którzy się dzisiaj nie przemęczali. Oni swoje zrobili, ja sobie jeszcze obejrzałem pacjentów na jutro, wyczyściłem salę budzeń i mogłem spokojnie oddać się rozrywkom przewidzianym na czas wolny. Grunt to dobra organizacja.