Fryzjer

Dzisiaj było tak dużo roboty, że dwie godziny przesiedziałem na intensywnej terapii plotkując z pielęgniarkami - Anią i Krysią  oraz z zastępcą ordynatora - doktorem Tomaszem. Jakoś tak z nudów zaczęliśmy oglądać sobie zdjęcia personelu w intranecie i z niektórych można było się pośmiać. Zwłaszcza z tych co mają po dobre 10 lat.

Przy okazji okazało się, że mojego zdjęcia nie ma. Zwykle każdemu strzelano fotkę w pierwszym dniu pracy, ale mnie jakoś to ominęło.

Krysia: Tobie Rafał to łatwo się śmiać, jak twojego zdjęcia nie ma.

dr Tomasz: No właśnie, dlaczego nie ma twojej fotki?

Ja: Tak jakoś wyszło, że o mnie zapomniano i nawet identyfikatora nie dostałem.

No bo po co mi identyfikator jak na bloku mnie wszyscy znają. A i tak pracuję w masce między innymi po to, aby mnie pacjenci nie rozpoznawali (chociaż i tak mnie rozpoznają w marketach i na okolicznościowych imprezach), a rękawiczki są po to, aby odcisków palców nie zostawiać.

Dr Tomasz zaczął gdzieś wydzwaniać, aby mi załatwić sesję fotograficzną.

dr Tomasz: Nasz kolega nie ma identyfikatora i trzeba by mu zdjęcie zrobić... dzisiaj...? jutro...? wysłać do fryzjera...? - zacząłem się powoli bać -  Chciałem na jutro załatwić, abyś mógł pójść do fryzjera, ale się nie dało.

Ja: To będę mieć brzydkie zdjęcie i wszyscy się będą śmiać.

dr Tomasz: Nie będą. My ciebie ostrzyżemy.

Krysia: Tu się wycieniuje, to wygoli na łyso - zaczęła pokazywać, a Ania zaczęła już strzelać nożyczkami.

Ja: Po moim trupie.

dr Tomasz: Jak nie chcesz po dobroci to zrobimy inaczej. Ania, przygotuj ampułkę propofolu i atrakurium. A ty się kładź na ostatnim łóżku. Intubujesz się sam, czy ja mam to zrobić?

Ja: A fentanyl? Ja delikatny i wrażliwy na ból jestem!