Międzynarodowo

Zjadłem dzisiaj obiad w towarzystwie młodych, przyszłych chirurgów. Okazało się, że z Ludwikiem posiadamy wspólne umiejętności jaką jest znajomość włoskiego. Ludwik, w przeciwieństwie do mnie, nie wykorzystał swojej szansy i nie wyjechał na Erasmusa (trochę za późno o tym pomyślał) i udało mi się tylko raz na praktyki wyjechać. Po akcencie szybko rozpoznałem, że on zaliczył północne Włochy.

Po skończonym obiedzie udałem się na premedykacje. Siedziałem na tej ginekologii, zlecenia wypisywałem i tę spokojną papierkową pracę przerwał mi telefon od ordynatora. Miałem sobie pójść na SOR i obejrzeć pacjenta do wyrostka na ostro. Lojalnie mnie uprzedził, że pacjent jest zagraniczny i jak coś to żebym mu wydrukował zagraniczny formularz. Trafił mu się poliglotyczny asystent, to sobie korzysta, niech sobie język łamie.

Lada moment pojawiłem się na SORze. Zapytałem lekarza przyjmującego czy jest coś ciekawego co mi ma do powiedzenia w sprawie pacjenta. Miał. Pacjent mówił tylko i wyłącznie po albańsku. Pomyślałem, że jeszcze nic straconego i że dam mu ankietę po albańsku. Ale nasz komputer nie posiadał ankiety w tym języku. Mogę mieć po chińsku, turecku, arabsku (wbrew pozorom arabski nie jest podobny do albańskiego) czy rosyjsku, ale po albańsku niet.

Ja znam 3 języki dobrze, a kolejne 3 jestem w stanie jakoś zrozumieć (niekoniecznie coś powiedzieć), ale niestety albańskiego nie znam. Nie złożyło się, abym się go nauczył.  Ostatnio kolega z laryngologii mi opowiadał, że na dyżurze pacjentka miała do niego pretensję, że nie zna francuskiego. Je suis désolé.

Pomyślałem, że skoro pacjent młody to może angielski choć nieco kojarzy. Teraz tyle tych zagranicznych piosenek leci dookoła, że podstawowe słowa powinien znać. Przeliczyłem się. Nie znał.

No to w niezłe bagno mnie ordynator wpakował (chciałem mu przekazać tę radosną nowinę, ale się okazało, że już go nie ma w pracy - super, jak trzeba to go nie ma i radź sobie sam). No dobra, ale i tak musi podpisać zgodę na zabieg. Zajrzałem w dokumenty chirurgów, a tam wpisane: wywiad niemożliwy do zebrania, tłumacz nieobecny, operacja wskazana ze względu na stan ostry. Poniżej podpis lekarza i pacjenta. Cwane, podsunęli mu druczek, kazali podpisać i załatwione.

Co tam gorszy, nie będę, napisałem w swoich papierach podobną formułkę. Jednak wolałem się coś tam dowiedzieć o pacjencie (mimo że wyglądał na zdrowego i pełnego wigoru, ale pozory jednak mylą), bo jak coś się stanie to będzie na mnie. Chirurdzy to zawsze ręce umywają i jeszcze rękawiczki zakładają, żeby odcisków palców nie zostawiać, a tłumaczyć będę musiał się ja. Wziąłem komputer i za pomocą internetowego tłumacza zebrałem szczątkowy wywiad. O najważniejsze rzeczy ja się dowiedziałem.

Grunt to się nie poddawać i radzić sobie w różnych sytuacjach :D