Syndrom pre-studenta

Ostatnio dostałem wiadomość, że powinien pójść na imprezę, bo dawno nic nie pisałem o tym jak się wywalam na mój zgrabny tyłek. Z żalem i smutkiem zawiadamiam, że przez najbliższe dwa tygodnie na ten temat nic nie napiszę.

Od jakiegoś czasu siedzę i się uczę do LEPu i tak jeszcze będzie przez resztę miesiąca. Dawno u mnie żadnej burzliwej dyskusji nie było (ostatnio to chyba po euro), więc czas nieco to zmienić i popełnię wpis który może takową uczyni. I tak sobie siedząc  nad testami prowadzę bujne życie internaty, wertując blogi wszelakie. Zauważam, że jakiś czas temu pojawiło się jak grzybów po deszczu, dużo blogów przyszłych studentów kierunków medycznych (głównie z lekarskiego). Ogólnie fajnie i bardzo zazdroszczę i żałuję, że nie prowadziłem swojego bloga od początku studiów - jak widać polot poetycki miewam.

Tak podczytuję sobie tych prawie już studentów jak się cieszą, że się na studia dostali i widzę w pamięci siebie sprzed paru lat, kiedy przeżywałem dokładnie to samo, bo naprawdę jest się czym ekscytować i chwalić. Najbardziej zazdroszczę tym dla których rozpoczęcie studiów oznacza początek całkowicie samodzielnego życia. Pojawiają się też osoby co już wszystko o studiach wiedzą i się wymądrzają - pogratulować takim wujkom dobrej rady. Ja może też się wymądrzam, ale akurat na temat tego co przeżyłem na własnej skórze, więc chyba mi wolno. No ale do tego momentu jednak generalnie nie mam większych zastrzeżeń.

Jednak to co czasami przeczytam to naprawdę ręce opadają.

Mamy wrzesień prawda?? I to dopiero pierwsza połowa za nami. Ja się uczę bo mam LEP, studenci niektórzy się uczą, bo mają kampanię wrześniową, wesołe gromadki dzieci chodzą do szkoły bo rozpoczął się rok szkolny. Ale jak czytam, że ktoś kto idzie na I rok studiów i już zaczął się uczyć (a niektórzy namiętnie) to nie wiem czy mam się śmiać czy płakać. Sześć lat temu to ja myślałem o innych rzeczach niż np. kość udowa :]

Rozumiem tą fascynację tego co będzie na studiach. Ja też przed ich rozpoczęciem (ba, nawet przed każdym kolejnym rokiem) przeglądałem podręczniki, kserówki i inne materiały, aby tak z grubsza (z naciskiem na z grubsza) zobaczyć co mnie będzie czekać. Ale nigdy, ale to przenigdy nie uczyłem się we wrześniu czegoś co mam mieć wykładane od października. Litości no!! Idąc na pierwsze zajęcia to oczekiwałem, że dowiem się jak przedmiot będzie wyglądać, co będziemy na nim omawiać, a nie że ktoś już będzie ode mnie wymagać całości materiału. A jeśli nawet by tak miało być, to czy po pierwszych zajęciach kogoś ze studiów wyrzucają??

Nasze światłe ministerstwo postanowiło skrócić czas studiów o rok. Samo skrócenie uważam, za jeden z lepszych pomysłów - co do całości reformy to się lepiej nie będę wypowiadać. Ale skrócenie o rok wcale nie oznacza, że plan zajęć będzie wypchany ćwiczeniami od rana do wieczora - co najwyżej do wczesnego popołudnia. Jakby się uprzeć to medycynę można by skrócić nawet i do lat 4 i etap zakuwania od rana do nocy najprawdopodobniej nie zostałby osiągnięty (no czasem w jakimś tygodniu może się taka jednorazowa wpadka zdarzyć). Nadal byłby czas na potrzeby fizjologiczne jak jedzenie, picie, spanie czy s... spokojne oddawanie się przyjemnościom świata doczesnego. Nie ma co się obawiać, że w związku z reformą w czasie studiów nie będzie czasu nawet na naukę (bo programy nauczania mają też być okrojone) i trzeba już na nią poświęcać wakacje.

Kiedyś pisałem o syndromie studenta I roku medycyny. Okazuje się, że mam szansę obserwować protoplastę tego schorzenia, czyli syndrom pre-studenta.

Przynajmniej wyjaśnia mi to coraz bardziej skąd się biorą później takie opinie o studentach (głównie medycyny), że już w wakacje muszą się uczyć i niektórzy czytelnicy piszą do mnie z zapytaniem czy tak jest naprawdę. Padały nawet pytania ile czasu trzeba dziennie poświęcać na naukę albo ile dziennie jest materiału do opanowania lub czy jest czas na umycie zębów - nie to żebym się śmiał z takich pytań bo napodstawie tego co właśnie czytam wcale mnie to nie dziwi. Dlatego będzie krótki apel do tych osób: opamiętajcie się i nie siejcie niepotrzebnie zamętu!! Robicie z tej medycyny nie wiadomo co - owszem są to w pewnym sensie studia wyjątkowe, ale bez przesady. Przez takie cyrki to niektórzy nie chcą się czasami przyznawać, że są na lekarskim, bo od razu jest przyczepiona opinia kujona, a dobrze wiadomo, że w większości przypadków osób tak nie jest.

A jak ktoś chce się uczyć we wrześniu, a nawet w już sierpniu, to proponuję olać w czerwcu egzaminy i zafundować sobie maraton wrześniowy xD