Motywacji do pracy ciąg dalszy, czyli dopłata do narkozy cz. 2

Robimy sobie dzisiaj hemikolektomię. Operuje ordynator, Kornel i Vacek. Vacek to się w sumie nie odzywa, bo on za wiele do powiedzenia nie ma. Czasem coś tam skomentuje. Ordynator mu powiedział, że kiepsko hak trzymał, to się zaczął z nim kłócić, że to nie jego wina.

Ja siedzę sobie po drugiej stronie. Pacjent stabilny, ciśnienia właściwie są takie same. Zaczęło się w sumie mi trochę nudzić i stwierdziłem, że mogliby już skończyć. Postanowiłem panów ponownie zmotywować.

Ja: Długo jeszcze?

Ordynator: Przecież dopiero 12. I tak pan jeszcze nie wyjdzie z pracy. Zanim skończymy to będzie najdalej 13.

Ja: Nie o to chodzi.

Ordynator: Widzisz Kornel, ostatnio mi kazał dopłacać za atrakurium. Dobrze, że dzisiaj wcześniej zaczęliśmy, to cała narkoza jest za darmo.

Ja: Nie byłbym tego taki pewien.

Ordynator: Ale, że co ma pan na myśli?

Ja: Jest nowa zasada. Jedna buteleczka propofolu, dla jednego pacjenta. Tyle musi starczyć na całą operację. A ta właśnie się kończy. Za kolejne ampułeczki płacą chirurdzy. Cenę ostatnio podawałem. W tej kwestii nic się nie zmieniło.

Ordynator: Widzę, że pan lubi tak zmieniać zasady gry w czasie gry.

Ja: Anestezjolog musi się dostosować do sytuacji. Trzeba być elastycznym. Więc jak, wyskakują panowie z kasy, czy już kończymy?? :P