Laryngologiczne popołudnie

Urządziłem sobie laryngologiczne popołudnie. Ordynator mi urządził jeśli chodzi o ścisłość. Laryngolodzy operują rzadko. Zwykle zbierają sobie kilku pacjentów i jednego dnia robią wszystkich. Poza tym nie bawią się w wielkie operacje (bo sprzętu brakuje), więc można by powiedzieć, że to w sumie taka kosmetyka migdałków :]

4 proste zabiegi, to w godzinę w się uwiniemy i zdążę jeszcze na laparoskopie na chirurgię. Z laryngologami się fajnie pracuje. Wiedzą czego chcą, ja wiem co mam robić, nie robią awantur, że operacja im nie wychodzi przez anestezjologa i takie tam.

Zaczęło się od wycinania migdałków u dzieci. Jak już 2- i 5-latka miałem za sobą, to zabrałem się za dorosłe osoby. Liczyłem, że też pójdzie szybko i sprawnie, ale nie poszło. Zwykle to ja wydłużam czas operacji, bo intubacje przez nos nie są moim konikiem. Tym razem obie intubacje nosowe przebiegły szybko i sprawnie. Atrakcje zaczęły się później. Pacjent zaczął mi fikać z ciśnieniem.

Walkę rozpocząłem od prostych sposobów, które niestety efektu nie przynosiły. Laryngolożka widziała ów brak efektu w polu operacyjnym w postaci krwawienia (Czy pacjent ma wysokie ciśnienie?? Tak troszeczkę mu podskoczyło:D). Zacząłem wprowadzać kolejne pomysły w życie. Z szafki z lekami to zacząłem wyjmować coraz to bardziej wykwintne medykamenty. Jakby pacjentowi było mało, to zachciało mu osiągnąć tachykardię rzędu 140/min. Zacząłem pacjentowi podawać po kolei co tam w szafie leżało. Może coś pomoże. Efekt był średnio zadowalający.

Pół godziny później usłyszałem w końcu, że operacja dobiegła końca. W tym samym momencie osiągnąłem sukces terapeutyczny, bo ciśnienie spadło do książkowego 120/70. Wiedziałem, że to przez operatorkę te kompilacje były:P