Trudne drogi oddechowe

Dzień rozpocząłem od wycieczki na internę. Koledzy wymyślili endoskopię ze znieczuleniem i ktoś musiał pacjentkę zakwalifikować. Padło na mnie. Rozpisałem zlecenia i nauczony doświadczeniem, że na internie nikt tego nie przeczyta, sam zacząłem tłumaczyć pielęgniarce co ma zrobić. Tak samo jak kiedyś mogłem sobie do ściany mówić, bo zrozumienia brak. Moje życzenia mają być spełnione przed badaniem, a nie po nim, a tym bardziej nie jutro. Dziewczyny na ginekologii i chirurgii są o wiele bardziej ogarnięte. Czasem jeszcze do końca nie skończę wypisywać papierów,  a już pytają co mają przygotować.

Sprawy formalne miałem za sobą. Przeszedłem do spraw praktycznych. Kiedy zobaczyłem, że pierwsza pacjentka nie mieści się na stole operacyjnym, wiedziałem że będzie fajna zabawa. Tuż po wprowadzeniu wentylacja na maskę szła jako tako, ale saturacja spadać zaczęła logarytmicznie. Przystąpiłem do realizowania algorytmu przy trudnych drogach oddechowych (który jest schowany gdzieś w drugiej szufladzie wózka anestezjologicznego). I tak przy około 75% osiągnąłem sukces i dzięki LMA przez kolejne pół godziny monitor nie pikał.

Kolejna pacjentka była nieco mniejsza, ale również ledwo mieściła się na stole. Nie spodziewałem się niczego innego jak powtórki z rozrywki. Tym razem jednak nie zeszliśmy z saturacja poniżej 92%. Obyło się bez adrenaliny. 

Z ciekawości odszukałem ów algorytm i zauważyłem, że ominąłem punkt dotyczący wezwania pomocy specjalisty. Pamiętam jak kiedyś wezwałem szefa, to postanowił mnie wspierać telefonicznie. 

Trzeci pacjent, którego znieczulałem po śniadaniu, był już normalnych rozmiarów. W czasie operacji nic go nie popsuło. Nawet ortopedałom udało się go nie skrwawić. Chyba też dlatego postanowili awanturować się o zespół operacyjny z chirurgami, bo chcieli dwa zabiegi jeszcze zrobić, a tu się nagle ileus pojawił. Sami są sobie winni. Przez ponad godzinę jeden zespół  nic nie robił, a sala operacyjna stała pusta - mogli wtedy te swoje druty wyciągać. A teraz nich czekają w kolejce.

Szymon był za to dziś zadowolony i godziny odliczał do fajrantu. Na urlop jutro leci w ciepłe kraje. Idą jego śladem też się wybiorę na tropikalną wyspę.