Cyrylica

Dzwoni chirurgia i informuje, że mają jeszcze jednego pacjenta na dzisiaj do operacji i trzeba by obejrzeć. W tym tygodniu to mojej osobie urody przecudnej ze zgrabnym tyłkiem przypadł zaszczyt premedykowania całego szpitala, więc mnie oddelegowano, aby pacjenta namówić na naszą anestezjologiczną ofertę.

Otworzyłem teczkę z dokumentacją pacjenta. Na dzień dobry po oczach bił formularz napisany cyrylicą.Tak samo wyglądały odpowiedzi pacjenta.

Ja: Mamy normalną wersję?

Pielęgniarka: Nie. On tylko po rosyjsku mówi.

Ja: A tłumacz? 

Pielęgniarka: Niech pan nie będzie zabawny.

Ja: To może mam zadzwonić do konsulatu?

Pielęgniarka: Powodzenia. Jakiś kolega z nim jest. On zna parę słów. 

Faktycznie, kolega znał parę słów.  Dosłownie parę. Czyli dwa słowa. Zdecydowanie nie ułatwiło mi to sensowego dialogu.

Nie wiem jak on się dogadał z lekarzem przy przyjęciu poza tym, że pokazał mu kartkę z napisem: przewróciłem się w sklepie i boli mnie ręka. W sumie strzelić fotkę rtg i rozpoznanie jak na dłoni, to po co chirurdzy mieliby brudzić ręce wywiadem.

Ostatnio koledze wspomniałem, że może warto by się nauczyć jakiegoś nowego języka europejskiego. On stwierdził, ze lepiej pójść w kierunku arabskiego albo chińskiego, bo to bardziej przyszłościowe kierunki. Chyba nie miał racji, bo widać Moskwa nie da się tak łatwo przesunąć na drugi plan.