Bupiwakaina

Przyszła pacjentka do znieczulenia podpajęczynówkowego, bo w czasie zabiegu musi być z nią kontakt. Wszystko byłoby pięknie, tylko że przyniosła papier na uczulenie na bupiwakainę (i cały pakiet innych jeszcze leków). Dwa razy miała spinalkę i wszystko było w porządku. Dopiero za trzecim razem  doznała szoku anafilaktycznego. Rzekomo. Fakt był taki, że dokument był i nie można było tego zlekceważyć.

Dr Julita miała pomysł czego można by użyć w zamian. Właściwie to nie był pomysł, ale strzał na ślepo. Dwa dni siedziałem i przeszukiwałem literaturę co by można w takiej sytuacji zrobić.

Otworzyłem anestezjologiczną księgę czarów i po pobieżnej lekturze doszedłem do wniosku, że Julita raczej trafiła kulą w płot. Po dokładniej lekturze Larsena, byłem pewien że jej pomysłu nie można zrealizować - chociaż była to tylko moja teoria podparta mocnymi faktami biochemicznymi. Ostatecznie rozwiązanie problemu znalazłem na ulotce z leku i pomysł Julity został obalony.

Zacząłem przeglądać czasopisma fachowe, pubmed, artykuły ze szpitalnej e-biblioteki i jedyne co znalazłem to jak należy leczyć szok anafilaktyczny. Alternatywy dla bupiwakainy jako tako nigdzie nie wyszukałem. Może za słabo się starałem.

Postanowiono zrobić ogólne z LMA. Doktor Kowalski swego czasu przeprowadził takie znieczulenie. Były wówczas fajerwerki z tej okazji, ale to nie dlatego że mu to świetnie wyszło. Wręcz przeciwnie. Eksplodował operator z wściekłości. Ponieważ doktor Kowalski jest nieobecny ze względu na panującą modę na L4, to mnie przypadł zaszczyt grania pierwszych skrzypiec. To mnie uraczyli, że ho ho i he he.

Przeprowadziłem, krótką rozmowę z kolegą operatorem (który wtedy też był obecny) iż moje doświadczenie w tego typach imprezach jest nikłe i żeby nie spodziewał się spektakularnego efektu. Koledze było bardziej do śmiechu niż do smutku i uznał, że będziemy liczyć na szczęście.

Pod kontrolą CSI prowadziłem znieczulenie. Szło dobrze dopóki nie trzeba było pacjentki obudzić. Teoretycznie była obudzona i przytomna, ale wykonywanie przez nią drobnych poleceń było niemożliwe. Współpracować z nami nie chciała. Kolega operator stwierdził po kwadransie prób, iż nie ma sensu dalej czekać i będziemy nadal liczyć na szczęście. Może następnym razem się nam powiedzie.