Medycyna ratunkowa vol. 2

Dzień drugi kursu z ratunków nie zapowiadał się fascynująco. W sumie mogłem wyjść od razu po podpisaniu listy obecności, bo test zaliczeniowy nie był przewidziany, a książeczki stażowe już były podbite, ale skoro już się rano zerwałem i pofatygowałem to postanowiłem pozostać.

Jeszcze początek zajęć był w miarę ciekawy. Trochę informacji na temat tego co to jest Triage. Jak to triage odbywał się na wojnie, a jak się odbywa w czasie pokoju. Jakim kolorkiem jakich pacjentów oznaczamy, i co to znaczy. Czemu tak dużo pacjentów na SORy przychodzi, a powinni iść do lekarza rodzinnego albo poradni specjalistycznej. Czemu tak długo oczekuje się na pomoc, mimo że teoria mówi, że będzie w miarę szybko. Ta część wykładu była w miarę interesująca.

Gorzej zaczęło być jak przeszliśmy do ostrych zatruć. Z minuty na minutę było coraz nudniej. Gdyby prowadzący zaczął nagle opowiadać o przeszczepie głowy albo o sianiu rzodkiewki to raczej nikt na sali by się nie zorientował. Każdy miał jakieś alternatywne zajęcie. Nic dziwnego, że w czasie przerwy jakieś 70% osób obecnych na wykładzie postanowiło się ulotnić. Sam miałem na to ochotę, ale że zagadałem się z koleżanką przy kawie to poczekaliśmy, aż zacznie się druga część z innym prowadzącym.

Druga część zajęć była zdecydowanie bliższa memu serduszku. Dotyczyła intubacji oraz zakładania wkłuć obwodowych i centralnych. Oczywiście wszystko w teorii, ale przyznać muszę, że prowadzący mówił ciekawie, konkretnie i z humorem, przez co zyskał sobie uwagę resztki słuchających. Na koniec nawet podziękował tym, którzy wytrwali i nie wyszli w połowie.

To teraz czas na staż w karetce xD