Zawody

Zrobiliśmy sobie zawody w operowaniu pęcherzyka żółciowego metodą laparoskopową. Ten konkurs to tak niechcący wyszedł, bo początkowo miała jedna operacja być po drugiej, a nie równocześnie. Ja byłem na jednej sali, a ordynator na drugiej. U mnie operatorem był szef chirurgi, a asystował mu najnowszy rezydent. Na sali obok operował pan profesór, któremu Janek asystował. Obydwa zespoły zaczęły dokładnie o tej samej godzinie. I dokładnie taki sam czas mieli przewidziany na operację.

U mnie wszystko szło gładko, spokojnie, pacjent jakoś nierozwiotczony i po 35 minutach od rozpoczęcia operacji już była skończona, a ja mogłem wybudzać. Podglądałem sobie monitor z parametrami z sali obok i chyba ktoś tam walczył z ciśnieniem.

Zawiozłem pacjenta na książkowych parametrach na salę budzeń i wróciłem na blok zobaczyć co tam na sąsiedniej sali. A tam operacja w najlepsze trwa. Ledwo dochodziła do połowy. Panu profesórowi jak zawsze pacjent był za słabo zwiotczony. Zaskakujące, że mój pacjent przeżył cały zabieg na początkowej dawce atrakurium, a tutaj już dwa razy trzeba było dowiotczać. Złej baletnicy to i rąbek spódnicy przeszkadza.To byłby skandal, gdyby pan profesór skończył operować w pół godziny. On przecież nie może zajmować się takimi banalnymi przypadkami. Nie jest godzien.

Szczęśliwie szef mnie nie władował w dalsze prowadzenie tego zabiegu, tylko kazał już iść do domu skoro na mojej sali nic się nie dzieje.