Ostre operacje

W piątek, jak to zwykle bywa, każdy (ja również) chce wyjść jak najszybciej do domu - po co pracować jak można się weekendować. Z tej okazji tradycyjnie musiały pojawić się operacje na ostro około godziny 10.30.

Dla mnie przewidziano laparoskopię chirurgiczną, zaraz po tym jak skończę występy w endoskopii (endoskopia to jest temat na odrębny post z uwagi na błyskotliwość tamtejszego personelu). Dzięki temu amputacja mi się przesunęła na późniejszą godzinę. Akurat u mnie było bez większych niespodzianek i bez żadnej konwersji. Około 13 wychodzę z sali budzeń i spotkałem Krzyśka, który gdzieś się szwendał nie wiadomo gdzie.

Krzysiek: Ty jeszcze w pracy?

Ja: No tak wyszło. Obstawiłem za ciebie ostatni zabieg.

Krzysiek: Dzięki. Szef jeszcze jest czy już pojechał do domu?

Ja: Jest na bloku.

Krzysiek: A coś operują jeszcze?

Ja: Owszem. Ortopedia.

Krzysiek: Nie żartuj, że operują tą 97letnią babeczkę z tętniakiem?!

Na ostro na ortopedii postanowiono zoperować sobie udo u wiekowej pacjentki, z całym wachlarzem chorób z zakresu układu krążenia i oddychania.

Ja: Tak, dokładnie tę panią. Ja też uważam, że to już jest nieetyczne.

Krzysiek: A operują jeszcze ortopedzi czy już chirurdzy naczyniowi? Bo jak ten naczelny ortopeda zacznie nią szarpać na wszystkie strony to ten tętniak na pewno pęknie. Chociaż z drugiej strony jak skrwawiła się już, to naczyniowcom krwawić nie będzie.

Ja: Jeszcze ortopedzi mają zabawę. Podobno niebawem kończą.
Krzysiek: Taaa... 10 minut trwające godzinę.

Z drugiej strony, skoro pani przeżyła tyle lat, to może już nawet ortopedzi nie będą w stanie jej zepsuć.