Migdałki

Dzisiaj występy miała laryngologia. Zaplanowali sobie 7 migdałków. Nie był to ich szczyt możliwości, bo rekord wyniósł 12 - o ile dobrze pamiętam. Z góry było wiadomo, że to ja będę mieć przyjemność znieczulać tych pacjentów.

Za operacjami migdałków za bardzo nie przepadam, bo trwają one kilka minut - przynajmniej jeśli chodzi o adenotomię. Jeszcze dobrze protokołu nie zacznę pisać, a już wyprowadzać ze znieczulenia trzeba.. No i oczywiście tego typu zabiegi są u dzieci, a jak wiadomo, wszystko co ma związek z pediatrią nie jest zbytnio przeze mnie lubiane. Zwłaszcza usypianie dzieci.

Na ogół mnie szef pilnuje przy dzieciach. Dzisiaj chyba pierwszy raz specjalnie nie wtrącał się w to co robię. Popatrzył i poszedł. Nawet pani laryngolog zauważyła, że spokój jest i ordynator się mnie o nic nie czepia. Może właśnie dlatego wszystko szło w miarę gładko i bez ekscesów.

W pewnym momencie to już mnie całkiem zostawił. Niby przysłał Julitę, żeby mnie pilnowała, ale ona stwierdziła, że sobie z resztą poradzę (sama premedykowała pacjentów, więc ich znała). Raz tylko przyszła jak zobaczyła, że mam ciśnienie 190. Tak więc jak na sąsiedniej sali skończyła zabieg to sobie poszła na oddział.

W międzyczasie wyskoczyła jakaś operacja na ostro. Szymon zadzwonił na blok, żeby dowiedzieć się czy jakaś sala jest wolna. Akurat trafił na mnie.

Szymon: Będzie wyrostek. Pewnie tobie się trafi.

Ja: Zawiadom ordynatora i zobaczymy czy mi go da.

Szymon: Na pewno się ucieszysz jak powiem ci, że to 12-letni chłopaczek.

Ja: Szymon, ja tu dzisiaj już 3-latków pacyfikowałem, aby im wkłucie można było założyć, więc 12-latek to mały pikuś przy tym co już dzisiaj przeszedłem.

Wyrostek dostała Julita. Ja po moich migdałkach poszedłem do domu.