GiP end

7 ginekologicznych tygodni nie minęło na szczęście tak traumatycznie jak się spodziewałem. Było całkiem miło. Ginekolodzy to specyficzny gatunek lekarzy, bo mają zdecydowane poczucie wyższości nad innymi - zarówno nad specjalistami z tej samej dziedziny jak i z innej. Podczas zabiegów ewidentnie było widać, że bariera krew-mózg jest nie do pokonania. Ale poza tym to bardzo sympatycznie czas się z nimi spędzało - przynajmniej mnie, bo kolega z zachowawczej, który robił za sekretarkę medyczną nie był aż tak zadowolony.

Zauważyłem, że na ginekologii, podobnie jak na psychiatrii obowiązuje prawo serii. Na początku stażu była na topie endometrioza, później mięśniaki macicy (raz macica wyglądała jak myszka miki z kolczykiem w uchu), następnie guzy jajnika, których nikt nie znalazł w laparoskopii i na koniec była seria ciąż pozamacicznych.

Dzisiaj mili moi zaszalałem. Z okazji ostatniego dnia stażu w pracy siedziałem do 14:32. Tak mi szybko czas minął, gdyż duża obfitość w zabiegi była. Jeden wypadł na ostro, co dla mnie oznaczało dodatkową okazję do wentylacji i intubacji. Przy okazji mogłem posłuchać ciekawych rozmów na temat kto się kogo bał w Muminkach (Buka prowadzi w rankingu), porównania fimbrii do jamochłonów, gmin żydowskich, głośno parzących się gołębiach nad ranem, czy tego jak szpital źle działa (no tak w piątek to każdy o 11 już chciał iść do domu).

Coraz lepiej idzie mi ogarnianie stanowiska anestezjologa - wentylacja, trzymanie maski, ściskanie worka, patrzenie w monitor na wykresiki. Tak samo w czasie prowadzenia znieczulenia też coraz lepiej się orientuje jakich leków używać, gdy pacjent się nieco psuje. W tym tygodniu z ginekologią to miałem w sumie tyle wspólnego co usłyszałem na odprawie, a że niewiele słyszałem, to niewiele wspólnego miałem.

Dobrze, że już weekend, bo ten tydzień tak mi dał w kość, że padam na pysk.