Instrumentariuszki vol. 2

Przychodzi człowiek po ciężkim weekendzie do pracy i chciałby w spokoju odpocząć. Wiadomo, że poniedziałek to nie jest taki najszczęśliwszy dzień na jakąś większą aktywność. Po niedzieli to mogłaby być tak od razu środa. Człowiek by się nie narobił za bardzo, a za to miałby siłę na ciężkie weekendy.

Dzień zaczął się całkiem przywozicie. Przyszła ładna blondynka z firmy farmaceutycznej, prowiant przyniosła w postaci owoców i ciasteczek, więc o poziom cukru martwić się nie musiałem. Później standardowo poszedłem na blok operacyjny i zająłem sobie miejsce po fajniejszej według mnie stronie parawanu. 

Z anestezjologiem jak i z pielęgniarką anestezjologiczną współpraca układała się całkiem pomyślnie. Już się trochę znamy, to można wspólnie pracować w przyjaznej i miłej atmosferze.  Tutaj coś pokażą, tu coś powiedzą, tutaj dadzą zrobić, tu coś ja pomogę. Jest git, jest pozytywnie. 

Ale kto musiał zepsuć całe pozytywne nastawienie??

No oczywiście instrumentariuszka.

I to jaka??

No ruda!! Co za ponowny zbieg okoliczności z tym kolorem włosów :]

Nie wiem czy to tak trudno spokojnie odpowiedzieć na pytanie ile zajmie przygotowanie narzędzi, żeby wiedzieć kiedy można pacjentkę zacząć znieczulać. Ona ma naprawdę jakieś problemy, bo przypieprza się o wszystko. I według innych robi to wyłącznie z czystej złośliwości. Aż mnie język swędział (i nie tylko mnie), żeby jej coś przygadać, ale skończyło się tylko na zmierzeniu jej ostro wzrokiem. Do części anestezjologicznej to rzucać się potrafi, a ginekologom to w dupę bez wazeliny by weszła. Urocze rozpoczęcie tygodnia.

Pani anestezjolog kazała mi się dobrze zastanowić nad tą specką, bo nie jeden kielich goryczy będzie do wypicia przez te niektóre zakompleksione baby.