Trylogia szpiegowska

"Nielegalni" 

"Niewierni" 

"Nieśmiertelni"

"Severski zdradził kiedyś, że po przeczytaniu Millenium Larssona doszedł do wniosku, że skoro Larsson, którego poznał, potrafił tak pisać, to on potrafi co najmniej tak dobrze. Nie pomylił się." - z okładki drugiej części pt. "Niewierni"

Przeczytałem kiedyś Millenium, a teraz przeczytałem Trylogię Severskiego. Rzeczywiście autor nie pomylił się. Potrafił napisać jak Larsson - sam zresztą w swojej twórczości nawiązywał do postaci Lisbeth Salander. Ponadto opisy, które czasami były zbyt długie i trochę mnie nudziły. Poza tym akcja rozgrywa się bardzo ciekawie i potrafi zaskakiwać.

Szkoda, że nie ma kolejnej części (wtedy to by zresztą nie była trylogia:P), bo po zakończeniu ostatniej powieści dopiero mogłoby być gorąco na scenie politycznej. Kilka wątków zostało bez jakiegoś wyjaśniającego finału (zwłaszcza to co się stało w Szwecji). A może właśnie o to chodzi, że każdy może sobie dopowiedzieć co chce i stworzyć własne, spektakularne zakończenie.

Finał znajomości Konrada i Miszy z jednej może być dla czytelnika zaskoczeniem, ale z drugiej strony mnie nie zdziwił. Od pierwszej części widać, że między oba panami jest niepisana zasada lojalności i uczciwości, której oboje starają się przestrzegać, mimo że są po różnych stronach barykady.

Na taki dwutygodniowy urlop w sam raz do poczytania.