Miłe akcenty na kolejny tydzień

Nasz stażysta-internista miał w weekend dyżur na SORze. A nawet dwa, bo w piątek i niedzielę. Dzięki temu wymienił połowę pacjentów internistycznych (41 przyjęć) i jakieś 80% OIOMu też sobie zajął, wciskając kolejnych pacjentów. Jeszcze rano, w czasie raportu dzwonił, że ma kogoś do nas i czy mamy jakieś wolne łóżko, a jeśli nie to może sala pooperacyjna. Ordynator był nieco tym pytaniem poirytowany: Powiem jasno i wyraźnie i proszę to wszystkim na dole przekazać. Nie mamy wolnych łóżek i nie ma możliwości, aby pacjentów wysyłać na salę budzeń. Jest poniedziałek i kilka zabiegów w planie. Sala budzeń to nie OIOM. Proszę coś wymyślić. Miłego dnia.

Spojrzeliśmy wszyscy tylko po sobie i było wiadomo, że nie ma co go dzisiaj drażnić. Mimo to dla mnie był dzisiaj całkiem przystępny. Co prawda przyczepił się o jedno znieczulenie, że zaintubowałem pacjenta, a można było inaczej - trzeba było pacjenta nie przesuwać na moją salę, to sobie pan zrobił po swojemu, a tak rurka jest już na głębokości 24 cm:P Czasami jednak wolę wsadzić rurkę, zwłaszcza jak ułożenie pacjenta nie jest na plecach i trzeba go obracać. Maski krtaniowe nie zawsze się świetnie trzymają.

A w wolnej chwili obskoczyłem kilka premedykacji. Przy okazji poznałem nowego rezydenta na chirurgii (o nowych rezydentach to się szykuje post, ale nie wiem kiedy on się pojawi:P). I znowu jedna pacjentka pytała czy to ja będę znieczulać, bo mi dobrze z oczu patrzy. Ja chętnie bym panią znieczulił, bo zdrowa i nie obciążona niczym, ale nie wiadomo, na której sali jutro wyląduję.

I tymi miłymi akcentami rozpoczęliśmy kolejny tydzień pracy.