Wysokie napięcie

Wiosna się zaczęła, to znaczy że trzeba wyjść ze swojej jamy. Dlatego też zaczynam weekendy spędzać coraz częściej poza domem. Łatwiej się przecież zebrać do wyjścia z domu, kiedy za oknem jeszcze są ślady słońca, a śnieg już nie sypie po oczach. Z tego powodu chętniej było mi przystać na propozycję koleżanki od nauki ortopedii, abym wpadł wieczorem do niej na gry planszowe.

Spotkania u koleżanki od nauki ortopedii mają tą wadę, że tam nie podają kolacji. Tam czasami trzeba nawet mieć swoją herbatę (i cukier), bo z tym też bywa krucho. Umycie sobie samemu kubka też jest mile widziane. Z tego powodu musiałem po drodze zahaczyć o sklep spożywczy i zakupić sobie coś dobrego do spożycia.

Oczywiście musiałem się spóźnić. A i tak wyszło, że byłem pierwszą osobą, więc miałem chwilę żeby z koleżanką pogadać na tematy indywidualne. Była to dosłownie chwila, bo jeszcze dobrze nie włożyłem moich napojów do lodówki, a już rozległ się dźwięk domofonu. Po paru minutach byliśmy już całą ośmioosobową grupą. Całe towarzystwo było kolorowe i międzynarodowe, bo mąż jednej z koleżanek aż z Ameryki Środkowej pochodzi.

Na wieczór zaplanowana była gra planszowa "Wysokie napięcie". Rozłożyliśmy planszę z mapą USA, karty do gry, kolorowe pionki (moje były żółte). Każdy otworzył to co przyniósł sobie do picia, na zagrychę otworzyliśmy chipsy i czekoladę, zapoznaliśmy się z regulaminem gry i przystąpiliśmy do elektryzującej rozgrywki.

Gra polega na budowaniu elektorowi, kupowaniu do nich surowców, zasilaniu miast i oczywiście zarabianiu pieniędzy. Jak w każdej grze chodzi o to żeby wygrać. Zabawa bardzo nas wciągnęła, bo nawet nie zauważyliśmy, kiedy minęły 3 godziny. Obraz gry potrafi w każdej chwili się zmodyfikować, i każdy posunięcie gracza może nagle zmienić całą sytuację. Trzeba dobrze analizować sytuację i przewidywać posunięcia kolejnych uczestników co nie jest takie proste. A im więcej uczestników tym więcej możliwych kombinacji i gra jest coraz bardziej ciekawsza i trzymająca w wysokim napięciu (jak sama nazwa zresztą wskazuje). W jednej chwili można było z najbiedniejszej osoby stać się najbogatszą i być na prowadzeniu.

W końcowej klasyfikacji udało mi się stanąć na podium i zająć drugie miejsce. Znowu zwyciężył właściciel gry, co zaczyna być coraz bardziej podejrzane. Stwierdziliśmy, że aby choć raz ktoś inny wygrał to musimy kupić sobie jakąś grę, sami w nią zagrać kilka razy, nauczyć się jak wygrywać i dopiero z nim zagrać.

Dobrze, że coraz cieplej się robi, bo będzie coraz więcej okazji żeby się wspólnie spotykać i pogoda nie będzie już w tym przeszkadzać. A po wczorajszym wieczorze przyznać muszę, że brakuje mi trochę takich towarzystkich spotkań.