"This is good"

Wstałem o poranku, przywitałem się ze światem i wypiłem kawę. Sprawdziłem kurs dolara, a następnie umyłem zęby. Dzień zaczynał się jak każdy inny, czyli dobrze. W krótkiej  drodze do pracy Ricky Martin mi zaśpiewał. Napełnił mnie przy tym optymizmem i jeszcze większą chęcią do życia.

Rzuciłem okiem na plan operacyjny i stwierdziłem, że dziś się nie narobię. Julita uznała, że sama weźmie dziś jedną salę, a ja mogę pojechać z transportem z pacjentem do sąsiedniego szpitala. W sumie ucieszyłem się z takiej opcji, bo akurat nabyłem premierowy kryminał Thomasa Engström, to będę mógł poczytać w podroży. Czas szybciej i przyjemniej minie.

Kiedy dojechałem i urządziłem sobie pogawędkę z oddziałowym lekarzem, to ratownicy dostali wezwanie do reanimacji. Trochę mnie to zdziwiło, bo mieli mnie odwieść do mojego szpitala. Miałem dwie opcje: wracam sobie taksówką na własny koszt (dyspozytornia i ratownicy śmiali się z tego pomysłu tak samo jak ja) albo jechać z nimi do reanimacji, a później mniej odwiozą. 

Wybrałem bramkę numer dwa, czyli szlag trafił czytanie książki.

Jakieś 10, może 15 minut później byliśmy na miejscu. Po reanimacji już prawie śladu nie było i nam zostało posprzątanie po kolegach. Dzięki temu w drodze powrotnej mogłem oddać się lekturze i przeczytać kilka rozdziałów. Co prawda w głowie też mi siedziało pytanie: co by zrobić na obiad?

Na oddziale nuda. Prawie wszyscy wypisani, a ci co zostali to robią tylko sztuczny tłum. Poszedłem na salę operacyjną, ale tam też już prawie było po robocie - jedynie zrobiłem Szymonowi krótkie znieczulenie do rewizji. Wspólnie stwierdziliśmy, aby zakończyć dzień pracy.

Przy wyjściu zaczepił mnie ginekolega. Robią spotkanie u Irlandczyka i mam wpaść. Obiecałem, że się postaram. A jeśli nie przyjdę to niech zjedzą tam zanim przyjdą do mnie. Ja nie mam czasu na robienie kolacji i będę najwyżej dysponować chipsami, paluszkami oraz dobrym rumem. Taka tradycja, że spotkania w irlandzkiej knajpie prędzej czy później kończą się u mnie, bo mam blisko.

I o godzinie 13:30 miałem już wstawione pranie, prawie gotowy obiad i ogromną chęć cieszenia się weekendem. Piątek 27 stycznia zapisuje się jako dzień udany:)