Rozmowa z szefem

Odbyłem dziś rozmowę z szefem. Poważną. Zebrało mu się na omawianie mojej edukacji, analizowanie programu specjalizacyjnego i takie ogólne podsumowanie. Co prawda nie mam policzonego tego kiedy, komu i jakie znieczulenie zafundowałem, ale bez problemu stwierdził, że brakuje mi tylko do szczęścia stażu z anestezjologii w neurochirurgii i w torakochirurgii - ten drugi staż od razu mi załatwił, chociaż ja planowałem go sobie na przyszły rok. 

Czekałem tylko na pytanie czy jest możliwość zdawania egzaminu specjalizacyjnego wcześniej niż przewiduje to program.

Później zaczęliśmy rozmawiać o mojej przyszłości, kiedy już dorosnę. Delikatnie mnie podpytywał co zamierzam robić, bo etat by się dla mnie znalazł. Właściwie to już jest, bo szpital szuka specjalisty (ewentualnie kogoś kto by chciał zrobić speckę, ale z naciskiem jednak na kogoś kto już skończył). Moja dyplomatyczna odpowiedź była niezbyt wymijająca, bo raczej dała jasno do zrozumienia, że tutaj nie zostanę.
Konkurencja nie śpi i podejmuje już próby wciągnięcia mnie na swoją listę płac, chociaż to akurat nie o wynagrodzenie chodzi, bo na to nie można narzekać. Mój znajomy kiedyś stwierdził, że bezrobotny to ja na pewno nie będę.

Żeby jednak mi aż za miło w życiu nie było, to wcisnął mi na jutro referat z jakiś dwóch artykułów. Jakbym nie miał co robić wieczorami.