Po nazwisku

Jako że parę dni temu ktoś się moja przecudną urodą zachwycał to z tego powodu udało mi się wpleść dzisiaj ten wątek w jedną z rozmów.

Pewien doktor próbował nam przekazać (właściwie to wcisnąć) pacjenta i dzwonił w tej sprawie razy kilka do naszej dyżurki, co by porozmawiać z szefem. U nas miejsc na oddziale nie było, a szef tłumaczyć po raz kolejny nie chciał że pacjenta nie przyjmiemy, więc ciągle powtarzaliśmy, że szef na wizycie i nie może podejść do telefonu.

Ale doktor za wygraną dać nie chciał i dzwoni po raz kolejny.  Tym razem już się przedstawił samym nazwiskiem, bez wstępu skąd po co i na co dzwoni. Jednak ponownie usłyszał, że z szefem w chwili obecnej słowa nie zamieni.

dr K: Patrzcie jaki cwany. Już się samym nazwiskiem przedstawia i myśli że go nie poznam. Teraz niech ktoś inny odbiera telefony, bo ja już się dzisiaj wystarczająco nakłamałam.

Rafał: Uważaj bo spłoniesz w ogniu piekielnym :P

dr K: Dobra dobra. Ja już się boję jak kiedyś w telefonie usłyszę twoje nazwisko i że prosisz o konsultację.

Rafał: Myślisz że ja się po nazwisku będę przedstawiać??

dr K: No a nie??

Rafał: Oczywiście że nie. Powiem, że dzwoni chłopiec urody przecudnej i ma pragnienie rozmawiać z najlepszą internistką.

dr K: No to wtedy dopiero rzucę słuchawką...