Przedświąteczna gorączka

Z okazji ostatniego dnia pracy przed świętami, liczyłem, że będzie spokój. I tak się wszystkim wydawało mniej więcej do godziny 8.30, kiedy to odebrałem telefonu od ordynatora z SORu:

Ordynator SORu:Za 10 minut przywieziemy do was pacjenta po reanimacji.

Ja: Ale ja nie mam miejsca na oddziale.

Ordynator SORu: Macie przecież jeszcze salę budzeń.

Ja: Ja nie mam miejsca nawet na sali budzeń.

Ordynator SORu: To co ja mam zrobić?

Ja: Niech pan negocjuje z moim szefem.

Mój ordynator jakimś cudem miejsce wyczarował, aczkolwiek bardzo to się odbiło na naszej pracy.

W tak zwanym międzyczasie, plan zabiegów wzbogacił się o kilka operacji. Też to było bardzo pomysłowe, aby pierdółkowate zabiegi zostawić na ostatni dzień – zabiegowcy... Czyli szykuje się znieczulanie na dwa stoły. Janek do mnie wydzwaniał, że parę osób nie jest spremedykowanych. To może trzeba było czekać jeszcze dłużej??

Hitem tego tygodnia są laparotomie. W tym jedną pacjentkę sam zdiagnozowałem, że brzuch rozciąć trzeba. Wezwałem wczoraj nawet chirurga na konsultację, ale podszedł do sprawy nieco olewająco - no tak zabiegowcy... Tym bardziej miałem satysfakcję, że stanęło na moim. Próbowali się nawet mi odgryźć na sali operacyjnej, ale nie dałem sobie wejść na głowę.

- Pacjent jest słabo zwiotczony.

- Słucham?? Co pan mówił?? Że operator jest spóźniony?? Ja już od 20 minut czekam z zaintubowanym pacjentem. Trzeba było się wcześniej pofatygować. Ja do 13:30 chciałbym skończyć.

Na koniec chciano jeszcze mnie wykorzystać. Chirurdzy szukali lekarza do transportu.

- Pan się interesuje transplantologią to może pan pojechać z biorcą serca. 

-  Bardzo mi przykro, ale ja i tak z tego nic mieć nie będę, bo go nie znieczulę, a za darmo karetka jeździć nie będę. Zamówcie sobie przewóz z lekarzem. Ja mam już fajrant. Może gdyby nie to, że idą święta bym się zgodził, ale mam jeszcze parę rzeczy dziś do załatwienia.

I tym oto miłym akcentem rozstałem się z moim szpitalem na kilka dni.

Wesołych świąt!!